Wszystko ma swój początek, swoją etymologie. To samo jest z masażem.
~ Słowo masaż w języku polskim oznacza: mięsienie, mieszanie, w języku arabskim mass oznacza dotyk, w greckim massein oznacza ugniatanie, w hebrajskim machach oznacza macanie, a w języku francuskim znowu słowo massage rozumiane jest jako nacierać.
Z doniesień różnych autorów wywodzi się z czasów starożytnych. Już w Indii i Chinach był stosowany jako medycyna naturalna, gdzie stanowił metodę leczniczą. Pierwsze doniesienia o stosowaniu masażu można znaleźć w księgach Hipokratesa, Celsusa i Galena. Masaż wykorzystywany był głównie w Starożytnej Grecji, gdzie podczas igrzysk olimpijskich masowano sportowców, natłuszczając ich oliwą w przygotowaniu do zawodów sportowych.
W Średniowieczu jednak zapomniano o nim i nie traktowano go jako środek leczniczy.
Dopiero francuski lekarz Ambroży Paré odkrył, że stosowanie masażu u osób chorych, po operacjach przynosi dobre efekty i pomaga im w rekonwalescencji. W XVI wieku przeprowadził badania nad masażem i ogłosił masaż jako oficjalną metodę leczniczą.
Tematyką masażu zainteresował się również niemiecki lekarz Friedrich Hoffmann, który opracował masaż w różnych jednostkach chorobowych.
Rozwojem masażu leczniczego zajął się w XIX wieku szwedzki lekarz Per Henrik Ling, który w swojej „swedzkiej gimnastyce” zawarł elementy masażu leczniczego.
Jednak dopiero holenderski lekarz Johan Mezer wprowadził go jako masaż naukowy. Opracował również wskazania i przeciwwskazania.
Polski lekarz Izydor Zabłudowski miał duży udział w rozpowszechnianiu masażu jako metody leczniczej. Był kierownikiem Zakładu Masażu Leczniczego w Berlinie i dzięki jego publikacjom masaż naukowy był coraz bardziej znany na świecie.
Wieki wysiłek w rozpowszechnienie nauki masażu włożyli poniżsi autorzy w swoich pracach naukowych, co zaowocowało pozycjami książkowymi:
Jan Zaorski – Mieszanie lecznicze (1927),
Mieczysław Kosiński – Technika mięśnienia leczniczego (1927),
Józef Jankowiak – Masaż leczniczy (1974),
Zygmunt Prochowicz – Podstawy masażu leczniczego (1987),
Tomasz Podgórski – Masaż klasyczny (1989),
Adam Zborowski – Masaż leczniczy (1991), Masaż klasyczny (1994), Masaż segmentarny (1995), Drenaż limfatyczny (1996), Masaż w wybranych jednostkach chorobowych(cz.1 1997, cz.2 1998),
Leszek Magiera – Klasyczny masaż leczniczy (1994), Automasaż leczniczy (1998),
Leszek Magiera i Tadeusz Walaszek – Segmentarny masaż leczniczy (1995),
Robert Walaszek – Masaż z elementami rehabilitacji (1999),
Leszek Magiera, Robert Walaszek – Masaż sportowy z elementami odnowy biologicznej (2003),
Robert Walaszek, Tadeusz Kasperczyk, Leszek Magiera – Diagnostyka w kinezyterapii i masażu (2007).
Mimo wszystko program studiów na kierunku fizjoterapia jest bardzo ubogi w elementy masażu. Szkoleniem zawodowym masażystów w odpowiednim zakresie zajmują się Medyczne Studia Zawodowe.
Jak widać historia masażu nie jest spektakularna ale dzięki uporowi naukowców i lekarzy wszyscy możemy cieszyć się i korzystać z różnych rodzajów masażu. Masaż oprócz swoich właściwości leczniczych, przynosząc ulgę w dolegliwościach w różnych jednostkach chorobowych ma też działanie relaksacyjne i odżywcze.
Dzięki postępowi jaki obserwujemy w każdej dziedzinie życia również masaż jako forma terapii leczniczej rozwija się nieustannie. Dlatego ciąg dalszy nastąpi :)
Powyższe opisy mają charakter informacyjny i nie zastępują wizyty u lekarza. Jeżeli czujesz, że coś jest nie tak z Twoim zdrowiem udaj się do lekarza.